Beni uğurla sabahlarından
Beni kaçır bütün savaşlarından
Tüm vakit doymadan zamana
Uyandır beni yalan rüyalarından...
Çare değilim, ilaç değilim
Çiçekleri koklayan gökyüzü hiç değilim.
Yaprakları savuran rüzgar değilim
Ay ışığı altında saklanan gariban bir insanım ben.
Kelebekleri seyrederim lambalar altında
Kaldırım taşlarına ayak izi bırakırım
Hiç kimse farketmeden...
Arsız değilim , çocuk değilim.
Göz yaşı dökmeyi seven bir insan değilim.
Aşkından çöller aşabilen Mecnun değilim.
Yalvarmayı kabullenen bir insan hiç değilim.
Paltosunun cebine yaşanmışlıklar sığdıran bir insanım ben
Şarkılara eşlik ederim duyabildigim kadar
Duvarlara çiçekli resimler bırakırım
Hiç kimseyi incitmeden...
Aşık değilim, hain değilim.
Olmazları var edebilen bir insan değilim
Sevgi oyunu oynayacak kadar güçlü değilim
Kendimle baş başa kalacak kadar da yalnız değilim
Bir avuç dolusu fotoğrafa, koca bir hayat emanet edemeyen bir insanım ben.
Kapanırım içime yazabildiklerim kadar
Harabe konaklara tarifsiz siirler bırakırım
Hiç kimseyi öldürmeden...
Sadece yorgunum.
Birazda kırgınım.
Korkulardan Rüyalarımı saklayan bir insanım ben.
Susarım bagirmaktan cekindigim kadar
Penrere kenarlarına duygu dolu ümitler bırakırım
Evimin yolunu kaybetmeden...
Yorumlar
Yorum Gönder