Gitsem diyorum buralardan...
Sıcak bir fincan çay bıraksam masamın üstüne
Dağınık bıraksam bütün eşyaları
Açık bıraksam odamın tüm pencerelerini
Sabahları su bekleyen çiçeklere
Sabahları o doğan güneşe bile selam etmeden
Son bir veda edip evime
Gitsem diyorum...
Gitsem diyorum bu şehirden...
Sönmeyen bir ay bıraksam gökyüzüne
Ardımda bıraksam bütün insanları
Bir çırpıda unutsam bütün dertleri
Sokak lambasında dans eden o kelebeklere
Sabah erkenden dükkanı açan muhtar amcaya
Bile selam etmeden
Son bir veda edip mahalleye
Gitsem diyorum...
Gitsem diyorum be bazen ...
Bir parça kağıt sıkıştırsam eline
Dalgın ve yorgun bir kenarda bıraksam anıları
Söylemeden saklasam bazı şiirlerimi
Evimin bahçesinde ekmek bekleyen kediye
Sabahın erken vaktinde çalan alarma
Bile aldırış etmeden
Son bir veda edip sevgiliye
Gitsem diyorum...
Beni uğurla sabahlarından Beni kaçır bütün savaşlarından Tüm vakit doymadan zamana Uyandır beni yalan rüyalarından... Çare değilim, ilaç değilim Çiçekleri koklayan gökyüzü hiç değilim. Yaprakları savuran rüzgar değilim Ay ışığı altında saklanan gariban bir insanım ben. Kelebekleri seyrederim lambalar altında Kaldırım taşlarına ayak izi bırakırım Hiç kimse farketmeden... Arsız değilim , çocuk değilim. Göz yaşı dökmeyi seven bir insan değilim. Aşkından çöller aşabilen Mecnun değilim. Yalvarmayı kabullenen bir insan hiç değilim. Paltosunun cebine yaşanmışlıklar sığdıran bir insanım ben Şarkılara eşlik ederim duyabildigim kadar Duvarlara çiçekli resimler bırakırım Hiç kimseyi incitmeden... Aşık değilim, hain değilim. Olmazları var edebilen bir insan değilim Sevgi oyunu oynayacak kadar güçlü değilim Kendimle baş başa kalacak kadar da yalnız değilim Bir avuç dolusu fotoğrafa, koca bir hayat emanet edemeyen bir insanım ben. Kapanırım içime yazabi...
Yorumlar
Yorum Gönder