Önce hayaller ölür sonra insan Yavaş yavaş sorgular hafızasını Yavaş yavaş vedalaşır anıları ile Sonra bir bakarsın Gözlerinde birkaç damla yaş ile Boğazında vereceği o son nefesi var. Vakit geldi artık Yapacak son şey var. Önce hayalleri unutur insan Sonra kendini ... Önce sevdalar biter sonra gider insan Yavaş yavaş toplar kendini düştüğü yerden Yavaş yavaş adım atar o ağır kaldırımlarda Sonra bir bakarsın Gökyüzünde bir avuç yıldız ile Elinde birkaç fotoğrafı var. Vakit geçiyor artık Yapacak son şey var. Önce sevgiliyi unutur insan Sonra kendini.... Önce zaman geçer sonra anlar insan Yavaş yavaş unutur mevsimin geçtiğini Yavaş yavaş unutur yılların eskidiğini Sonra bir bakarsın Pencere kenarında birkaç damla yağmur ile Elinde bir fincan kahvesi var. Zamanı geldi artık Yapacak son bir şey var Önce papatyayı kurutur Sonra baharı unutur insan ....
Beni uğurla sabahlarından Beni kaçır bütün savaşlarından Tüm vakit doymadan zamana Uyandır beni yalan rüyalarından... Çare değilim, ilaç değilim Çiçekleri koklayan gökyüzü hiç değilim. Yaprakları savuran rüzgar değilim Ay ışığı altında saklanan gariban bir insanım ben. Kelebekleri seyrederim lambalar altında Kaldırım taşlarına ayak izi bırakırım Hiç kimse farketmeden... Arsız değilim , çocuk değilim. Göz yaşı dökmeyi seven bir insan değilim. Aşkından çöller aşabilen Mecnun değilim. Yalvarmayı kabullenen bir insan hiç değilim. Paltosunun cebine yaşanmışlıklar sığdıran bir insanım ben Şarkılara eşlik ederim duyabildigim kadar Duvarlara çiçekli resimler bırakırım Hiç kimseyi incitmeden... Aşık değilim, hain değilim. Olmazları var edebilen bir insan değilim Sevgi oyunu oynayacak kadar güçlü değilim Kendimle baş başa kalacak kadar da yalnız değilim Bir avuç dolusu fotoğrafa, koca bir hayat emanet edemeyen bir insanım ben. Kapanırım içime yazabi...
Yorumlar
Yorum Gönder