Yine bir günün sonundayız...
Şu koskoca dünya bile dalmış uykusuna...
Ben ise geçen saatlerin hesabını yapar olmuşum.
Öyle bakma bana biliyorum...
Ya da bildiğimi zannediyorum
Nereden bilebilirdim ?
Ayazdan başka soğuk olabileceğini
Senden başka güneşim olabileceğini
En iyisi hiç sorma bana
Saatimi sana denk getiremedim...
Ya da zamanını bilemedim
Kaybetmek korkusuna kapıldım
Duyguları ağır basarmış insanın ...
Kelimeler tek tek boğazda düğümlenirken
Kışın güneşine kaptırdım kendimi
Geçmiş mi kalmış mı artık
Bilmiyorum.
Zamanın akışına bıraktım şimdilik
En iyisi sen hiç kızma bana
Mevsimini sana denk getiremedim ...
İçinde kalırmış insanın namı kelimeleri
Dökemezmiş öyle kolay kolay
Anlatamazmış öyle derdini
En iyisi hiç öyle bakma bana
Kendimi sana denk getiremedim...
Beni uğurla sabahlarından Beni kaçır bütün savaşlarından Tüm vakit doymadan zamana Uyandır beni yalan rüyalarından... Çare değilim, ilaç değilim Çiçekleri koklayan gökyüzü hiç değilim. Yaprakları savuran rüzgar değilim Ay ışığı altında saklanan gariban bir insanım ben. Kelebekleri seyrederim lambalar altında Kaldırım taşlarına ayak izi bırakırım Hiç kimse farketmeden... Arsız değilim , çocuk değilim. Göz yaşı dökmeyi seven bir insan değilim. Aşkından çöller aşabilen Mecnun değilim. Yalvarmayı kabullenen bir insan hiç değilim. Paltosunun cebine yaşanmışlıklar sığdıran bir insanım ben Şarkılara eşlik ederim duyabildigim kadar Duvarlara çiçekli resimler bırakırım Hiç kimseyi incitmeden... Aşık değilim, hain değilim. Olmazları var edebilen bir insan değilim Sevgi oyunu oynayacak kadar güçlü değilim Kendimle baş başa kalacak kadar da yalnız değilim Bir avuç dolusu fotoğrafa, koca bir hayat emanet edemeyen bir insanım ben. Kapanırım içime yazabi...
Yorumlar
Yorum Gönder