Saat gecenin bir vakti

Hep aynı pencere kenarında 

Masasının üstünde açık kalmış bir lamba

Elinde siyah kapaktan bozma bir kitabı var. 

Dilinde söyleyemedikleri

Yüreğinde bekleyişleri, hayalleri vardır belki... 


Gecenin sessizliğine anlam veriyordu 

Yavaş yavaş... 

Çığlık çığlığa kaplanan bedeni ile

Gökyüzü gibi derin, uçsuz bucaksız

Sonu olmayan

Sessiz bir haykırış vardı gözlerinde.. 


Belki de korkuyordu herşeyden 

Konuşmaktan, anlaşılamamaktan... 

Kopar diye nefesi nefesinden.... 

Yalnız kalmaktan... 

Korku en büyük çaresizlik demişti şair

Sanırım haklı olduğunu ispatladı. 


Sonra bir sayfa çevirdi kitabından 

Bir şiir dokundu  gözlerine;

"Hayat ne kadar cazip değil mi? 

Büsbütün manzara şehir karşısında

Fark edilmeyi bekliyor. 

Bizse aynı gökyüzü altında 

Farklı balkonlardayız. 

Belki gözlerine dokunmam mümkün değil

Ama hayalleri kavuşturmak mümkün... 

Ah bi konuşabilsem

Sadece korkmadan... "


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar