Saat gecenin bir vakti
Hep aynı pencere kenarında
Masasının üstünde açık kalmış bir lamba
Elinde siyah kapaktan bozma bir kitabı var.
Dilinde söyleyemedikleri
Yüreğinde bekleyişleri, hayalleri vardır belki...
Gecenin sessizliğine anlam veriyordu
Yavaş yavaş...
Çığlık çığlığa kaplanan bedeni ile
Gökyüzü gibi derin, uçsuz bucaksız
Sonu olmayan
Sessiz bir haykırış vardı gözlerinde..
Belki de korkuyordu herşeyden
Konuşmaktan, anlaşılamamaktan...
Kopar diye nefesi nefesinden....
Yalnız kalmaktan...
Korku en büyük çaresizlik demişti şair
Sanırım haklı olduğunu ispatladı.
Sonra bir sayfa çevirdi kitabından
Bir şiir dokundu gözlerine;
"Hayat ne kadar cazip değil mi?
Büsbütün manzara şehir karşısında
Fark edilmeyi bekliyor.
Bizse aynı gökyüzü altında
Farklı balkonlardayız.
Belki gözlerine dokunmam mümkün değil
Ama hayalleri kavuşturmak mümkün...
Ah bi konuşabilsem
Sadece korkmadan... "
Yorumlar
Yorum Gönder